Waarom kleding ertoe doet

Waarom kleding ertoe doet

Ergens in ons leven werden we allemaal aangekleed door iemand anders. Ouders kozen een T-shirt uit, de school dicteerde welke kleur onze broeken moesten zijn.

Maar er kwam een moment dat we de mogelijkheid kregen om te ontdekken wie wijzelf konden zijn binnen de wereld van kleding. Opeens moesten we zelf keuzes maken over kragen en halzen, pasmaat, kleuren, texturen en wat past (of niet past) bij welk kledingstuk. 

We leerden om te spreken over onszelf in de taal van kledingstukken. Ondanks de potentiële frivoliteit en overdrijving van bepaalde onderdelen van de modeindustrie, is het samenstellen van een garderobe een serieuze en zinvolle bezigheid.

Kleding en vooroordelen

Gebaseerd op onze looks of achtergrond zijn anderen altijd onderhevig aan het komen tot snelle en niet erg veelzijdige oordelen over wie wij zijn. Te vaak komt hun oordeel niet bepaald overeen met wie wij echt zijn.

Op basis van waar we vandaan komen kunnen mensen ervan uitgaan dat wij mogelijk behoorlijk snobistisch of nogal haatdragend zullen zijn; vanwege het werk dat we doen kunnen we worden getypecast als zijnde bitter of oppervlakkig; het feit dat we erg sportief zijn kan mogelijk mensen ertoe leiden om ons als niet erg intelligent te beschouwen; of een gehechtheid aan een bepaald politiek standpunt kan mogelijk worden geassocieerd met nerveusmakend ernstig zijn.

Kleding voorziet ons van een grote kans om sommige van deze assumpties te corrigeren. Wanneer we ons aankleden opereren we in werkelijkheid als een reisgids door mensen rondom ons bepaalde aspecten van onszelf te laten zien. We leggen de nadruk op interessante of aantrekkelijke dingen over wie wij zijn en tegelijkertijd ruimen we hierbij misvattingen uit de weg. We handelen als kunstenaars die een zelfportret schilderen, waarbij we bewust de perceptie van de kijker sturen over wie zij mogelijk kunnen zijn.

 

Kleding voorziet ons van een grote kans om sommige van deze assumpties te corrigeren. Wanneer we ons aankleden opereren we in werkelijkheid als een reisgids door mensen rondom ons bepaalde aspecten van onszelf te laten zien.

 

In 1961 portretteerde de Engelse schilder Peter Blake zichzelf met een denim jas aan, jeans en gymschoenen. Hij was hiermee opzettelijk de kijk aan het nuanceren die de meeste van zijn tijdgenoten op hem zouden moeten hebben gehad, vanuit de wetenschap dat hij een succesvol en tamelijk intellectueel schilder was.

Zelfportret van Peter Blake

Mogelijk werd hij beschouwd als ietwat gereserveerd en zeer geraffineerd, afgescheden van en veel kritiek hebbend op het alledaagse leven. Maar zijn kleding spreken over compleet andere aspecten van zijn persoonlijkheid: zij doen hard hun best om ons te vertellen dat hij behoorlijk bescheiden is; hij geinteresseerd is in het praten over popmuziek; hij zijn kunst voor een groot deel ziet als een vorm van handenarbeid. Zijn kleding, net zoals de onze, geven ons een cruciale introductie tot het zelf.

Aankleden voor vrienden of vreemden

Dit verklaart het opmerkelijke fenomeen waarbij we als we met goede vrienden zijn we veel minder tijd hoeven te besteden aan het nadenken over onze kleren, in vergelijking met de grote zorgen die we ons kunnen maken over wat we moeten aantrekken in het bijzijn van vreemden. In het bijzijn van goede vrienden kunnen we rondhangen in een kamerjas of even snel een oude trui aantrekken. Zij weten immers reeds wie wij zijn en zijn niet afhankelijk van onze kleding om aanwijzingen te verkrijgen.

 

In het bijzijn van goede vrienden kunnen we rondhangen in een kamerjas of even snel een oude trui aantrekken. Zij weten immers reeds wie wij zijn en zijn niet afhankelijk van onze kleding om aanwijzingen te verkrijgen. 

 

Wat kleding fetisjisme ons duidelijk maakt

Het is een vreemd maar diepgravend feit dat bepaalde kledingitems ons kunnen opwinden. Wanneer we ze aantrekken of anderen ze zien dragen, raken we opgewonden: een specifieke stijl in jacks, de juiste soort schoenen of het perfecte shirt kunnen zelfs zo erotisch blijken te zijn dat we niet eens een persoon nodig hebben die ze draagt.

Lippenstift als een mode item
Het erotisch effect van hakken

Het is aanlokkelijk om dit soort fetisjisme gewoonweg als vreemd te beschouwen, maar op een overdreven manier maakt het ons wel bewust van een veel meer algemeen en zeer normaal idee: dat bepaalde soorten kleding ons zeer gelukkig maken. Ze bevatten waarden die ons aantrekken en waar we dichter tot willen komen. Het erotische component is simpelweg een extensie van een algemenere en beter te bevatten sympathie.  

De Franse auteur Stendhal schreef ooit: “Schoonheid is de belofte van geluk.’ En ieder kledingitem waar we ons toe aangetrokken voelen omvat een allusie naar een andere vorm van geluk. Mogelijk zien we een zeer begeerlijke soort van bekwaamheid en zelfvertrouwen in een specifiek paar schoenen; we kunnen vrijgevigheid tegenkomen in een wollen jas of een aandoenlijk soort onschuldigheid binnen een zoom; een bijzonder horlogebandje weet mogelijk goed waardigheid te vatten; de manier waarop een bepaald type kraag de nek omhult kan ons doen overkomen als commanderend en gezaghebbend.

Ook al kunnen de traditionele fetishisten hun bijzondere verknochtheden tot een maximum laten gaan en nogal beperkend zijn in de keuze van items die zij bevoordelen, zij houden zich vast aan een algemeen thema: kledingstukken belichamen waarden die ons betoveren en verleiden. 

Door specifieke soorten kleding te kiezen bieden wij ondersteuning aan onze meer fragiele en aarzelende karakteristieken. We communiceren zowel naar anderen wie wij zijn en blijven strategisch onszelf herinneren aan onze eigen identiteit. Onze garderobes bevatten een aantal van onze meest zorgvuldig geschreven autobiografische zinnen.